Вынаходкі пра "далукавецкі", яшчэ хаценчыцкі перыяд. А) Івашка Войцехавіч Манівід (да 1420 - 1458) Б) Мікалай (Радзівілавіч) Радзівіл “Стары” (1440-16.07.1509) Соф’я Іванаўна Манівід (1450-1512) “Шлюб (каля 1474 г.) з Соф’яй Манівідаўнай прынёс яму спадчыну рода Манівідаў:… Хаценчыцы…” В) Мікалай Мікалаевіч Радзівіл (1470-1521) “У 1509 г. ўладанні М.Радзівіла былі падзелены паміж трыма яго сынамі. Старэйшы, Мікалай, атрымаў… Хаценчыцы…” Г) "У 20-х гадах XVІ ст. пры падзеле сваіх уладанняў Радзівіламі згадваецца вёска Хаценчыцы". Дадаў у храналогію.
Шаноўнае Спадарства, патрэбна Ваша дапамога. Дайшоў да Свалынскіх. Шукаючы больш падрабязныя крыніцы, напаткаў вось такую працу ўсё таго ж Ф.Чарняўскага: "Маршалак Ашмянскага павета Ян Свалынскі (?—1646): паходжанне, грамадска-палітычная дзейнасць, маёмаснае становішча". Наколькі я разумею знайсці гэта можна у НГАБ вось па гэтым прыкметам: Дэпартамент па архівах і справаводству Міністэрства юстыцыі Рэспублікі Беларусь, Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі. — 2021. — Вып. 19. — С. 272—287. Ці здолее хто азнаёміцца з гэтым дакументам і падказаць яго сутнасць і магчымую сувязь з Лукаўцам?
Знойдзена, дзякуючы шаноўным Сябрам! Выкладваю вынікі далейшага паступовага паглыбення ў гісторыю Лукаўца. Ян Іванавіч Свалынскi З тых крынiц, якiя ёсць,мы ведаем, што першапачаткова Лукавец быў падзелены на дзяржаўную і шляхецкія часткі. У сваю чаргу апошняя, ў пэўны час (па стану на 1644 г.), складалася аж з трох: “Лукавец Рагозінскі”, “Лукавец Ратамскі” і “Лукавец Гаўрановіча”. Куды знікла дзяржаўная частка не вядома (пакуль што), але ўласная, як мы ведаем, канчаткова была аб’яднана Касакоўскімі. Аднак працэс злучэнне пачаўся крыху да іх, пры Яне Свалынскім, якому ў 1639-м годзе быў “саступлен” “Лукавец Ратамскага”. У 1644 ён “аб’ядноўвае” “Лукавец Ратамскага” з “Лукаўцом Гаўрановіча”, пасля чаго гэта новаўтварэнне атрымала нават назву “Лукавец Свалынскага”. У сваю чаргу “Лукавец Рагозінскі” быў праданы Тамашу Касакоўскаму ў 1649 г. А ён, маючы пасля прадажы яму Я.Свалынскім “Лукаўца Свалынскага” ў (? 1644-1645 г.) канчаткова аб’ядноўвае Лукавец у адзіны маёнтак. Хто ж такі Ян Свалынскі? Згодна вынаследванню Ф.Чарняўскага, Свалынскія маюць свае карані з Полацкай зямлі і паходзілі з дробнай шляхты. Вядома, што бацька Яна, Іван Ахрамеевіч Свалынскі, служыў у роце каралеўскага ротмістра падчас вайны ВКЛ з Маскоўскай і Шведскай дзяржавамі за валоданне тэрыторыяй Лівонскага ордэна ў сярэдзіне XVI ст. (Інфлянцкая вайна). Узвышэнне роду адбылося ў першай палове XVII ст., калі дзейнічаў маршалак ашмянскі і каралеўскі сакратар Ян Іванавіч Свалынскі. Сам ён, як і яго продкі, браў удзел у ваенных выправах, якія былі выкліканы неабходнасцю абароны інтарэсаў краіны, і атрымоўваў за гэта ўзнагароды. Ужо ў 1607 г. Ян Свалынскі меў значныя паслугі перад каралём, за што быў узнагароджаны Жыгімонтам ІІІ. У адрозненне ад папярэдніх пакаленняў роду, якія пераважна адносіліся да полацкай шляхты, Ян Свалынскі сканцэтраваў свае маёнткі ў Ашмянскім і часткова Менскім паветах. Так менавіта ў 1608 годзе яго маці, Жданна Рагозянка, адпісала Яну сваю частачку Хаценчыцкага маёнтка. У наступным годзе (1609), Ян Свалынскі прыкупіў да маёнтка Хаценчыцы “бор Карповіцкі”. У 1629 г. ён набывае яшчэ адну частку Хаценчыц. У 1644-1645 г. прадае ўсе свае хаценчыцкія і лукавецкія ўладанні Т.Касакоўскаму. Памёр Ян ў другой палове 1646 г. Галіна Я.І.Свалынскага перарвалася на яго дзецях, таму знаходжанне роду ў шэрагах лакальнай і нават дзяржаўнай эліты атрымалася непрацяглым. // Дададзена ў Храналогію
Рагозы, Іозафовічы і інш. "Рагозінскі" Лукавец праіснаваў з 1550-га па 1649 год. Тут, нялічачы дробныя пераходы, можна вылучыць два больш-меней істотныя перыяды ўладарання. Першы з іх адносіцца да часу непасрэдна Рагозаў. Як мы ведаем першым уладаром Лукаўца з Рагозаў быў Рыгор Астаф'евіч. Пасля яго смерці (да 1578 г.) маёнтак належаў яго сыну, Зміцеру. А затым яго роднаму брату Льву (да 1590 г.). Пасля гэтага пачынаецца драбленне і пераход асобных частак "Рагозінскага Лукаўца" ад адной сям'і да іншай. У 1605 г. частка ("А"), якая ўключала непасрэдна Лукавец і в. Зачарная была куплена Аляксандрай (Рагазянкай) і яе мужам Беняшам Іозафовічам. Гэтая частка перайшла далей, верагодна, у спадчыну да іх сына Аляксандра. Які прадаў яе Т.Касакоўскаму толькі ў 1649 годзе. Але яшчэ перад гэтым, у 1644 г., Аляксандр Беняшавіч Іозафовіч набывае іншую частку рагозінскага лукаўца ("Б"): так званыя пустаўшчызны Макараўшчызна, Ажахаўшчызна і Вераб’еўшчызна. Цікава, што паміж 1615 і 1629 гг. яго бацька Беняш ужо валодаў гэтай часткай "Б". Як бы там ні было увесь Лукавец "Рагозаў" апынуўся ў Касакоўскіх у 1649 годзе. // Дададзена ў Храналогію
Ошибка изначально - Рагозы уже в 1555 году поделили свою часть Хотенчицкого маентка на три части. Рыгору Рагозе досталась часть непосредственно с Лукавцом, еще две части ушли в две другие линии Рагоз и были проданы или отошли как приданое между 1590-первой половиной 17го века - вот почему Йозефович и Свалынский скупали части " Лукавецкого маёнтка" - у них от жен через приданое уже что-то было.
Кстати, нашел интересную информацию об истории этого Дворек (он же Dworek vel Szczokowszczyzna - Dworek), которая поясняет историю такого интересного названия: "В средневековые времена наравне с деревнями существовали и однодворные поселения, дворищи и хуторы. Доказательством служат такие названия, как Дворок-Щоковщина, Красный двор.Большое количество хуторов на территории вилейского района появилось в 1920-е года. Как правило, они возникали путем выделения имения из деревни и носили её имя. Расположенные вдоль сельских дорог или луговых стежек хуторы образовывали настоящие хуторские села".[/QUOTE] ха, что могут написать в интернете?!!! История этого имени проста Женившись на Марии в 1921 году, Леон Боровский получил в приданое только что купленное (дешево – после войны) поместье Вяпраты с усадьбой. Однако всего через год Рижский договор установил границу между Польшей и СССР. Суд Леона находился в 2 км от границы. Брат Ян Боровский подарил ему ферму и старый дом лесника в Щековском районе. Для придания ему пышности его назвали «Дворек» (как небольшой усадебный дом).
UPD: "спросил" у Минаковского... он, конечно, знает не всё, но тем не менее... два Себастьяна, которых он "знает", жили в XVI и XVII вв. соответсвенно... и даже так, про сына Яна ни у того, ни у того не известно... да и гербы другие: Юноша и Абданк... как не было никакого Яна (а их там из Боровских 57 человек), который бы был женат на Каменской или хотя бы просто Людвике... и это притом, что 2/3 персон как раз из XIX века... а так, да, поляк... инфа сотка! главное об этом визжать погромче! [/QUOTE]
Michale. Pozwolę sobie na podsumowanie wg drzewa które spisała p. Otwinowska, pra pra ... wnuczka Borowskich wg jej wiedzy drzewo wygląda tak: po pierwsze w historii znaczą rolę odgrywa rodzina Bohdanowiczów!!! Kazimierz Bohdanowicz w 1810 w wyniku podziału majątku po ojcu Tadeuszu dostaje część z południową Zaborze (dwór), Karpowicze, Ledwieni, Skałbiszcze, Chramcowo, Chocieńczyce, Stara Guta, Dubowo, Szypki, Rajówka, Pelichowo (?), Szczokowszczyzna, Łowcewicze Majątek dzieli druga żona Tadeusza - Ludwika Kazimierz żeni się z Julianną hr. Miączyńską (?) / jej I mąż Karol Trebert zmarł z I małżeństwa jest córka Helena Trebert z II - z Kazimierzem / Michalina, Felicja, Maria, Zofia Zofia x Włodzimierz Hrechorowicz przejmuje cały majątek (mają 4 synów) Maria x Ludwik Wołodkowicz Felicja x NN Szczytt Michalina x Dominik Koziełł-Poklewski maj. Kostyki Helena x Antoni Borowski z Juncewicz mają 3 córki Zofia x Ignacy Bohdanowicz - do majątku Bohdanowicza w Baksztach Wielkich Elżbieta x Benedykt Koziełł-Poklewski Serwecz Wielki Felicja x Aleksander (? Cimdziewicki?) mają 2 synów - Kazimierz i Aleksander Kazimierz zostaje w Juncewiczach 1 żona - Ludwika Koziełł-Poklewska †1882 2 żona - Bronisława Koziełł-Poklewska dzieci: Antoni - okulista/ malarz zmarł †1932 Wilno Michał Aleksander - Kontradmirał oficer marynarki rosyjskiej i polskiej zm. XII.1939 Wilno / Maria Raue †1971 (droga w wojsku + Juncewicze) Kazimierz - właściwy właściciel Juncewicz †1941 / Zofia Borowska (z Łukawca / zgoda na ślub w Watykanie) †1920 Józef - bankier w Warszawie, w ministerstwie †1958 / Maria Buczyńska Ludwik - wojskowy artylerzysta w Wilnie / Anna Armuszewicz majątek Zabołocie Bohdanowicz Kazimierz Fadeevich 57 lat. / zmarł w Zaborzu 01.04.1849 (72l) pochowany w Radoszkowicach / 'dopisek' – obok dworu Zaborze obok starej unickiej kaplicy Aleksander dostaje w posagu Łukawiec (prawdopodobnie po linii Bohdanowicza.. może kupiony po Szumskich?) Aleksander x Wiktoria Świda Jan - Łukawiec / Anna z d. Falkowska 1919 Warszawa ewangelickie / primo voto Bohdanowicz (po Mieczysławie) 1904 Ignacy x Modesta Stankiewicz / Czerwiaki Leon x Maria Sipayłło - Waprata 1921 / Dworek - Szczekowszczyna (1948 II żona Jadwiga Rodziewicz z Kazimierzowa) Zofia x Kazimierz Borowski z Juncewicz i dalej to dzieci Czy wątek Bohdanowicza się gdzieś przewinął? i skąd się wzięły nazwiska Trebert i Miączyńska (hrabinia)
Дваранства Бароўскім было нададзена ў 1802 годзе, калі генерал-маёр і кавалер Фёдар Бароўскі Арцем’еў сын звярнуўся з прашэннем на імя Імператара Аляксандра Паўлавіча, у якім ён тлумачыў, што «…з самых аддаленых часоў прозвішча Бароўскіх шануецца ў ліку дваранскіх, і гэта вядома ў пісьмовых хроніках польскіх. Іх продкі валодалі маёнткамі, на якія польскімі каралямі былі падараваныя адпаведныя прывілеі». Гэтае прашэнне з доказамі ў Геральдычную камісію і дало падставу ўнесці герб «Ястржембец» роду Бароўскіх у гербоўнік Царства Польскага. Радавы герб прадстаўляе сабой шчыт, на блакітным полі якога «залатая падкова, уверх канцамі звернутая, пасярэдзіне крыж, у шлеме над каронай Ястраб, павернуты ў правы бок шчыта з узнятымі крыламі, у кіпцюрах правай нагі трымае падкову з крыжом, як у шчыце». Такі герб, літы з латуні, вісеў і ў салоне сядзібы ў Юнцавічах. Шлях Перамогі Вилейская районная газета – свежие и интересные новости Сяргей ГАНЧАР
Borowski h. Jastrzębiec, rodzina małopolska, pochodząca od Cudzynowskich vel Cudzinowskich; pisali się z Łagiewnik. Nazwisko wzięli od wsi Borów, w parafii Krzcięcice, pow. Jędrzejów, gdzie ich notują akta w 1426 roku (Bon.), zaś według Niesieckiego od wsi Borówka w dawnym woj. krakowskim. Obecnie Borówka stanowi przysiółek wsi Kobylec, w gminie i parafii Łapanów, pow. Bochnia. Z nich jedna linia otrzymała tytuł baronowski w Galicji 2 II 1808 r. Józef Borowski, stolnik grabowiecki, został baronem austriackim w 1808 r. Niektórzy z tych Borowskich przeszli do herbu Lubicz i odwrotnie, Lubicze przeszli do Jastrzębca.
Я праводзіў падрабязныя даследаванні гэтай старонкі Szumskich на працягу некалькіх дзён. Інфармацыя, якую вы збіраеце, бясцэнная. Сапраўды - вывучэнне сям'і Каміньскага і Бароўскага можна растлумачыць у 90%, мой сумневы выклікае тэму Шумскага. 1. У трох незалежных крыніцах гаворыцца, што ўладальнік маёнтка Шунск недалёка ад Вільня: "Міхал Шумскі" быў уладальнікам Lukawiec на мяжы 17-га і 18-га стагоддзяў,-ён правёў сваю дзейнасць 1684-98, ён быў падраздзяленнем Вільня 1689-1717. Даты яго жыцця не выжылі. Пытанне: калі і дзе ў Міхала Шумскага было маёнтак Lukawiec? Яго жонка? Стахаўска ... Ці адбываецца гэта ў гісторыі рэгіёну Вілейкі? Я не думаю, што? 2. У тых жа крыніцах кажуць, што ў Міхала былі два сыны - Wawryniec і Каетан. Wawryniec атрымаў Szumsk, Каетан атрымаў Lukawiec. І маёмасць была падзелена толькі ў 1783 годзе (!) Даты тут не згодныя! Калі Міхал дзейнічаў на мяжы стагоддзяў, сыны павінны нарадзіцца каля 1700 года. Брыгіда нарадзілася ў 1770 годзе, таму, калі Каетан быў яе мужам, яму давялося нарадзіцца значна пазней (1760?) Адзін пакаленне адсутнічае ў гісторыі! Сын Wawrynca - Станіслаў нарадзіўся ў 1790 годзе - і гэта нармальна. Калі б у Каетана з Брыгідай былі дзеці, яны таксама нарадзіліся б каля 1790-1800 1-2 Крыніцы, да якіх Google або GPT прыводзяць не гістарычныя, гэта проста гісторыі аматараў гісторыі - не цалкам правераны. Вашы крыніцы ў архівах больш дакладныя. Самае галоўнае - ці сапраўды Міхал Шумскі быў 1700 уладальнікам Lukawiec??
Гэтая нестыкоўка ўжо абмяркоўвалася: - раз - два - тры - чатыры - пяць Мы высветлілі, што Міхал-Рафал, які жыў у Шумску на мяжы XVII - XVIII ст., і Міхал, уладальнік Лукаўцу і бацька Каэтана ды Ваврынца, - гэта два розныя чалавекі. Усе крыніцы, што называлі Міхала-Рафала з Шумску ўладальнікам Лукаўцу і бацькам гэтых братоў, - памылковыя. Вынік падсумаваў Інгвар тут. Коратка: Пасля Міхала-Рафала Дзяргоўскага-Шумскага спадкаемцам маёнтка Шумск быў Казімір Дзяргоўскі-Шумскі, падстолі віленскі. І гэты ж Казімір стаў уладальнікам маёнтку Лукавец цераз шлюб з Розай Хамінскай (з Касакоўскіх) - па тэстамэнту ад яе маці. Пасля Казіміра маёнтак Лукавец атрымалі ў спадчыну яго сын Антоні, потым - сын Антонія Міхал, а потым - сыны Міхала Каэтан і Ваврынец.
A да, я был рассеян. Все ясно. Я очень поздравляю вас с этой работой, это увлекательное путешествие по истории. Благодаря вашим архивам вы можете играть в детектива. Стоило бы организовать всю историю в одном исследовании - от начала до конца, с участием всех фамилий в этой истории. Посмотрите - сколько семей было связано с одним местом? Я только добавлю в конце, что: Я нашел информацию о том, что жена Антония Боровского, Хелена Треберт, была женой Кароля Казимировича Треберта, владельца имения Вапраты (у него были сыновья - в том числе Юзеф и Отто) Ateneum Wileńskie: czasopismo naukowe poświęcone badaniom przeszłości ziem W. X. Litewskiego НАУЧНЫЙ ЖУРНАЛ, ПОСВЯЩЕННЫЙ ИССЛЕДОВАНИЮ ПРОШЛОГО ЗЕМЛИ ЛИТОВСКОГО X ВЕКА ГОД 3, 1925, № 9 (стр. 6) (о проведении восстания 1831 г. в Радошковице) теперь мы знаем где Леон Боровски Получил Вапраты после свадьбы. К сожалению, Вапраты остались на восточной стороне, и ему пришлось жить в старой лесничьей хижине в Щоковщизне. Стоит добавить, что жена Кароля Треберта Юлианна графиня Мёнчиньская из герба «Сухокомнаты» после смерти Кароля вышла замуж за Казимежа Богдановича из имения Забоже. И это был также второй брак Богдановича. Я не знаю, кто была его первая жена.
